Wednesday, April 5, 2023

උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදාය


         උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදාය සත් කෝරළය සතර කෝරළය උඩුනුවර යටිනුවර දුම්බර හේවාහැට ආදී ප්‍රදේශවල ප්‍රචලිතය. මෙම සම්ප්‍රදාය භාවිතා වන ප්‍රධාන වාදන භාණ්ඩය වන උඩරට බෙරය, ගැටබෙරය නම් වලින් හඳුන්වනු ලබයි. කොහොඹා  කංකාරිය සම්ප්‍රදායේ ප්‍රධාන ශාන්තිකර්මයේ කොහොඹා දෙව්  තුන් කට්ටුව සහ බණ්ඩාර දෙව් හත් කට්ටුව මෙහි ප්‍රධාන දෙවියන්ලෙස සැලකේ. මෙම යාගය හා සම්බන්ධ උපත් කථා මගින් කියවෙන්නේ පඬුවස්දෙව් රජුට වැ දෝෂයක් පහකර ගැනීම සඳහා ප්‍රථමයෙන් පවත්වන ලදී. වර්තමානයේ මෙය පවත්වනු ලබන්නේ ලෙඩ රෝග නිවාරණය, කාර්ය සාධනය අපේක්ෂා කරමින්ය. මෙහිදී තොට පේ කිරීම, මඩු පේ කිරීම වැනි මූලික චාරිත්‍රවලින් පසුව අස්නේ, ආවැන්දුම, යක් ඇනුම, කෝල්පාඩුව, මල් හත් පදය හා නාට්‍යමය ලක්ෂණවලිනයෙන් යුතු යක්කම් රඟදක්වනු ලැබේ. මෙහි ප්‍රධාන ඇඳුම් කට්ටලය වන්නේ වෙස් ඇදුම් කට්ටලයයි. මගුල් බෙර වාදනය හා අඅත් බෙර වාදනය  කංකාරියේ විශේෂ වාද්‍ය විධි කිහිපයකි. අත්‍යා බෙර වාදන යන වචනය  කොහොඹා කංකාරියට පමණක් සුවිශේෂ වන මාධ්‍ය අංගයක් ලෙස සැලකේ.  

    උඩරට නැටුම් වර්ග

වෙස් නැටුම්

උඩරට වෙස් නර්තනය ශ්‍රි ලංකාවේ ඉතාමත් වැදගත් සංස්කෘතික අංගයකි. එය ශ්‍රී ලංකාවේ අනන්‍යතාවය සංකේතවත් කරන ඉතාමත් වැදගත් සංස්කෘතික අංගයකි. වෙස් නර්තන කලාවේ එන ඉතාමත් වැදගත් නර්තන අංගයකි කොහොඹ කංකාරිය. මහා සම්මත රජ දවස ඔහුගේ විවාහය නිමිත්තෙන් මෙම වෙස් නර්තනය මුලින්ම නර්තනය කල බව පතපොතේ සඳහන් වේ.

වෙස් නර්තන ශිල්පියෙකුගේ ඇඳුම් කට්ටලය දෙවිවරු විසිහතර දෙනෙකුගේ ඇඳුම් ආයිත්තම් වලින් සකස් වුවක් බව නර්තන කලාවේ සඳහන් වේ. එම නිසා නර්තන ශිල්පින් ඉමහත් ගෞරවයෙන් මෙම වෙස් ඇඳුම් කට්ටලය භාවිතා කරයි. නුවර ඇසල පෙරහැරේ ඉතාමත් විචිත්‍රවත් නර්තන අංගයක් ලෙස ද මෙම වෙස් නර්තන අංගයන් හැඳින්විය හැක. එය ඇසල පෙරහැරේ අනිවාර්ය අංගයකි.


වෙස් නැට්ටුවන් හට දලදා පෙරහැරෙහි කංකාරි දෙවොල් සීමාවෙන් පිටතදී නැටුම් ඉදිරිපත් කිරීමට අවශ්ථාව ලැබුණේ 19 වන සියවසෙහි අග භාගයේ සිටය. විචිත්‍ර වෙස් ඇදුමෙන් සැරසුණු වත්මන් වෙස් නැ‍ට්ටුවා උඩරට නර්තනයේ ප්‍රතිමූර්තියක් බදුය.

නෛඅඩි නැටුම

නෛඅඩි නර්තනය රග දක්වනු ලබන්නේ කොහොඹා කංකාරි‍ය සදහා සූදානම් වන අතරතුර එනම් පහන් දැල්වීමේදී හා යකුන්පිශාචයන් උදෙසා පිදේනි පුදන අතරතුරදීය. නැට්ටුවා තම ඇදුම් කට්ටලය වශයෙන් සුදු රෙද්දක්අත් පළදනාජඨාවජඨා පටියශිඛා බන්දනයදෙවුර මාලාශිලම්බු (පා සළඹ) සහ ගෙජ්ජි යනාදියෙන් සැරසෙයි. මෙය මහා විශ්නු සහ කතරගම දේවාල භූමියන්හි විශේෂ උත්සව අවශ්තාවන් සදහා ද ඉදිරිපත් කෙරෙන ඉතා සුන්දර නර්තනාංගයකි.

උඩැක්කි නැටුම

උඩැක්කි නර්තනය යනු ඉතා ප්‍රසිදධ නර්තන විශේෂයකි. දෙවියන් විසින් දෙන ලදැයි සැලකෙන මෙම උඩැක්කිය අගල් 7 1/2 පමන දිගින් යුතු ඔප දැමූ බෙරයක හැඩැති වාදව භාණ්ඩයකි. පුරාණ විශ්වාසයන්ට අනුව මෙහි බෙර සම් ඊශ්වර දෙවියන්ගේදනාදය විශ්නු දෙවියන්ගේද දායාදයන් වන අතර එය වාදනය කළ යුත්තේ ශක්‍ර දෙවියන්ගේ උපදෙස් වලට අනුකූලව දෙවියන්ගේ දේව සභාවේදීය. මෙය වාදනය කිරීමට අසීරු වාද්‍ය භාණ්ඩයකි.නැට්ටුවා විසින්ම ගායනයද සිදු කෙරෙන අතර බෙර පටි තද කරමින් හඩෙහි උස් පහත් වීම් වලට අනුව උඩැක්කිය වාදනය කළ යුතුය.

පන්තේරු නැටුම

පන්තේරුව පත්තිනි දේව මෑණියන් හට වෙන් කෙරුණු වාද්‍ය භාණ්ඩයකි. එය හැඩයෙන් බෙර සම් රහිත රබානකට සමාන වන අතර පරිධිය වටා කුඩා අත්තාලම් සවි කර ඇත. දෙවියන් මෙය යුධ ජයග්‍රහණ සැමරීමේදී වාද්‍ය භාණ්ඩයක් ලෙස යොදා ගන්නට ඇතැයි විශ්වාස කෙරෙන අතර පැරණි සිංහල රජවරුන් යුද්ධ භූමියන්හි ජයග්‍රහණ සැමරීම සදහා පන්තේරු නැට්ටුවන් යොදා ගෙන ඇත. පන්තේරු නැට්ටුවාගේ ඇදුම් කට්ටලය උඩැක්කි නැට්ටුවාගේ ඇදුම් කට්ටලයට බොහෝ සෙයින් සමාන වන නමුත් පබළු උරමාලයක් ඊට අඩංගු නොවේ.

වන්නම්

ආරම්භයේදී වන්නම් යනු ගායනා විශේෂයකි. බොහෝ විට වන්නම් වලින් විස්තර කෙරෙන්නේ ඇතාවදුරාසාවාමොණරාකුකුළාසර්පයා වැනි සත්ව විශේෂයන්හි හැසිරීම් රටාවයි. පසු කාලීනව නැට්ටුවන් විසින් වන්නම් සිය නර්තනයන්හි පසුබිම් ගායනා ලෙස යොදා ගන්නා ලදී. උඩරට නැටුම් ක්‍රමයෙහි වන්නම් 18ක් පමණ ඇත. සාම්ප්‍රදායානුකූලව වෙස් නැටුම් කට්ටලය පැළැදීමට පෙර උඩරට නැටටුවකු විසින් මේ සියලුම වන්නම් ප්‍රගුණ කළ යුතුය. මේවා අතුරින් වඩාත් ප්‍රසිදධ වන්නම් ලෙස හනුමා වන්නම (වදුරා)උකුසා වන්නම (උකුස්සා)ගජභා වන්නම (ඇතා) ගත හැක.

වන්නම් යන වචනය සෑදී ඇත්තේ වර්ණනා (සවිස්තරාත්මක වර්ණනාව) යන සිංහල වචනයෙනි. පුරාණ සිංහල ග්‍රන්ථයන්හි සැලකියයුතු වන්නම් ප්‍රමාණයක් දැකිය හැකි වුවදපසු‍ව ඒවා යම් නිශ්චිත අදහසක් ප්‍රකාශ කෙරෙක ඒකල නර්තනයන් සදහා සුදුසු ගායනා ලෙස අනුවර්තනය විය. ඉතිහාසයේ දැක්වෙන පරිදි ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරෙන්ද්‍රසිංහ රජු විසින් නර්තනයට හා සංගීතයට විශාල අනුබලයක් ලබා දී ඇත.

මෙ‍ම වන්නම් 18 පුරාණ ඉසිවරයෙකු වූ ගනිතාලංකාර විසින් මහනුවර පන්සලක විසූ බෞද්ධ හිමි නමකගේ සහය ඇතිව රචනා කරන ලදැයි සැලකේ. ස්වභාවධර්මයඉතිහාසයපුරාවෘත්තගැමි ආගම් ඇදහිලි ක්‍රමජන කලා පදනම් කරගෙන රචිත මෙම වන්නම් සෑම එකකින්ම කියම් වූ මනෝ භාවයක් ඉදිරිපත් කෙරේ.            උඩරට නර්තන සම්ප්රදායේ වන්නම් 18කි.

1. හනුමා වන්නම
2. වෛරොඩි වන්නම
3. නෛඅඩි වන්නම
4. ගාහක වන්නම
5. ගජගා වන්නම
6. තුරගා වන්නම
7. සැවුලා වන්නම
8. සුරපති වන්නම
9. මයුරා වන්නම
10. සිංහරාජ වන්නම
11. මුසලඩි වන්නම
12. උකුසා වන්නම
13. අසදෘශ වන්නම
14. උරගා වන්නම
15. කිරලා වන්නම
16. ඊරඩි වන්නම
17. ගණපති වන්නම
18. උදාර වන්නම
එකී වන්නම් 18 වේ.

    කෙසේ වුවද ආරම්භයේදී පිරිමින්ට පමණක් පුහුණු වීමට අවසර තිබූ උඩරට නැටුම් සම්ප්‍රදාය මේ වන විටදී කාන්තාවන් අතරද ව්‍යාප්ත වී ඇති අතර, ඒ සදහාම විශේෂයෙන් ආරම්භ කරන ලද අධ්‍යනායතන කිහිපයක්ද ශ්‍රී ලංකාව තුල ව්‍යප්තව පවතී. නමුත් ගැහැණු නැට්ටුවන් උදෙසාම වෙන් වූ වෙස් ඇදුම් කට්ටලයක් නොමැති අතර පිරිමි නැට්ටුවන්ගේ ඇදුම් කට්ටලය ගැහැණු නැට්ටුවෙකුට ගැළපෙන ලෙස වෙනස් කර භාවිතා කිරීමට ගැහැණු නැට්ටුවන්ට සිදු වේ.
  

 
සමාජයීය, ආර්ථික සහ දේශපාලනික හේතූන් මත වර්ථමානය වන විටදී රග දක්වනු ලබන්නේ කොහොඹා කංකාරියෙන් කොටසක් පමණි. සෑම වර්ෂයකම පවත්වනු ලබන නුවර දළදා පෙරහැරේදී අපට තවමත් සාම්ප්‍රදායික උඩරට නැටුම් දැක බලා ගත හැක. මෙය උඩරට නර්තන සම්ප්‍රධාාායේ වර්තමාන තත්ත්වය වේ. 

Friday, February 17, 2023

බැලේ නර්තන කලාව


    

    බැලේ රංග කලාවේ ප්‍රභවය පිළිබද විමසීමේ දී එය ඉතාලියෙන් ප්‍රභවය වූ බව පෙනේ.මෙහි ප්‍රාථමික අවස්ථාව වුයේ ඉතාලියෙන් ප්‍රභවය වූ බව පෙනේ.මෙහි ප්‍රාථමික අවස්ථාව වුයේ ඉතාලි රාජකීයයන්ගේ ප්‍රිය සම්භාෂණ අවස්ථාවයි. මෙකී අවස්ථාව වුයේ ඉතාලි රාජකීයයන්ගේ ප්‍රිය සම්භාෂණ අවස්ථාවයි. මෙකී අවස්ථාවේ දී ඔවුනොවුන් ම රංගනයෙන් ඊට සහභාගී ඇති අතර, රාජකීය ආරාධිතයන් සතුටු කිරීමද මෙහි ප්‍රධාන අරමුණ වී ඇත.මෙසේ ආරම්භ වූ රංග කලාව 15 ශත වර්ෂයේ ඉතාලියේ හඳුන්වා ඇත්තේ “බැල්ලෝ (Ballo)” යන නමිනි.පුරාතන ඉතාලි නාමයක් වූ බැල්ලෝ යනු නැටුම (ඩාන්ස්) යන අර්ථය ගෙන දෙන වචනයකි. ඒ අනුව පසු කලෙක දී Bello යන වචනයට ඩාන්ස් යන වචනය භාවිත කර ඇත.පසුව එය බැලටෝ (balleto) යන නමින් හැඳින් වේ. ඉතාලි භාෂාව ප්‍රංශයට සංක්‍රමණය වීමත් සමඟ Ballet යන වචනය භාවිතයට පැමිණ ඇත.එසේ වෙතත් 15,16,17 යන සියවස් වල ඉතාලියේ ආරම්භ වූ මෙම රංග කලාව ප්‍රංශය කර ගොස් එහි සංවර්ධය වේ දියුණු වී ඇත.

    1489 දී ඉතාලියේ “තොතෝනා ” හි කුලීන පවුලක විවාහ උත්සවයක් සඳහා මුල්ම බැලේ නාට්‍ය රංග දක්වා ඇති බව පොත පතෙහි සඳහන් වේ.ග්‍රීක කතාවක් ඇසුරින් නිර්මාණය වූ මෙම නාට්‍ය සඳහා රංගනයෙන් දායක වී ඇත්තේ ඉතාලි පවුල් වල රාජකීයයන්ය.මෙය ආභාෂයට ගනිමින් පසු කලෙක ප්‍රංශයේද බැලේ නාට්‍ය බිහි වී ඇත.ඒ අනුව ප්‍රංශයේ සිටි ඉතාලි බිසවක් වූ කැතරින් ඩී. මෙඩිසිගේ මුලිකත්වය මත “බැලේ කොමික් ඩිලාරෙනේ” නම් බැලේ රංගනය 1581 දී ඉදිරිපත් කර ඇත.

    ඉතාලියෙන් හා ප්‍රංශයෙන් අනතුරුව බැලේ සම්ප්‍රදාය 1850 වෙද්දී රුසියාවට ඇතුල් වී තිබිණ. නැටුම් ලෝකයේ නිර්මාණාත්මක කේන්ද්‍රය වන්නට එවක දී රුසියාවට හැකියාව ලැබිණ. පොයින්ට් නැටුම් හෙවත් කකුල් පෙනෙන ලෙසින් හැඳගත් සායවල් සහිතව ඇඟිලි තුඩු වලින් ඉස්සී කරන නර්තනය කාන්තාවන්ට පමණක් සීමා වුණි. වැස්ලාව් නිජින්ස්කි නම් පිරිමි රුසියානු බැලේ නර්තන ශිල්පියා ඒ පොයින්ට් ක්‍රමයට අනුව නටන්නට හැකි වූවෙකි. විසිවැනි සියවස මුල් කාලයේ දී සර්ජේ ඩියාගිලෙව් (Serge Diaghilev) විසින් රුසියාවේ හැම පැත්තකින්ම ඉතාමත් ඉහළ දස්කම් පෑ නර්තන ශිල්පීන්, නර්තන නිර්මාණකරුවන්, සංගීතඥයන් හා ගායකයන්ව එකතු කර Ballet Russes නම් එකතුව ප්‍රංශයේ දී ආරම්භ කරන්නට සමත් විය. විප්ලවය හටගත් නිසා රුසියන් සමාජයට සිය රැඟුම් පෙන්වන්නට අසමත් වුවාට ඔවුන් යුරෝපය පුරාත්, උතුරු හා දකුණු ඇමෙරිකාවලටත් රැඟුම් ගෙනෙන්නට සමත් වූහ. 

    බැලේ සංදර්ශනයන් අද දක්වාම ඉතා දැකුම්කළු වේදිකා නිර්මාණවලින් යුතුයි. සංකීර්ණ ලෙසින් නිර්මාණය කරන ලද ගවුම් සහ ඇඟිලිවලින් ඉස්සී නටන්නට හැකි පොයින්ට් සපත්තු සහ අරුමෝසම් හිස් පළඳනා යනාදියෙන් බැලේ නර්තනයන් තවමත් රජ වාසල පරිසරය පිළිබිඹු කරයි.

    බටහිර බැලේ තුලින් පිළිබිඹු වන විශේෂ ලක්ෂණ 

  • රිද්මානුකුල  චලන ඇත.
  • පසුබිම් ගායනය නැත.
  • පාදයේ ඇඟිලි තුඩු වලින් රංගනය කරයි.
  • බටහිර වාද්‍ය භාණ්ඩ යොදා ගනී.

    බැලේ අංඟ චලන සාමාන්යයෙන් ඉතා නම්යශීලීව රඟ දක්වනු ලැබේ. ආරම්භයේ සිටම ශරීරය ඒ සඳහා සුදුසු ආකාරයෙන් නිර්මාණය කරගනී. බටහිර බැලේහි ප්‍රධාන  චලන මාධ්යය රිද්මයානුකූල චලනයි. වේදිකාවෙන් ඉහළ වූ චලන ද ඔවුන් සිදුකරන නිසා රංඟවස්ත්රාභරණ දරා ගැනීමට පහසු විය යුතුය. ශරීරයේ ප්රමාණයටම වූ ඇඳුම් මේ නිසා ඔවුන් භාවිත කරයි. මුල් කාලයේ දී බැලරිනාවන් භාවිත කළේ වළලුකර දක්වා දික් වූ ගවුමකි. එය රොමැන්ටික්ටුටු ලෙස හඳුන්වයි. අද වනවිට බොහෝ බැලේ නාට්යයවල බැලරිනාවන්ගේ රංඟවස්ත්රාභරණ අතර දක්නට ලැබෙන්නේ රැලි සහිත කෙටි ගවුමකි. එය ක්ලැසික්ටුටු ලෙස හඳුන්වයි.


    බැලේ නර්තනයේ බොහෝ විට දක්නට ලැබෙන්නේ ඇඟිලි තුඩු මූලික කරගත් රංඟනයකි. සමහර චලනයන් අතර මහපට ඇඟිල්ල පමණක් භාවිත කරමින් සිදුකරන චලනයන් ද දක්නට ලැබේ. ඔවුන්ට මේ සඳහා පාදයන්ට හා ඇඟිලිවලට ඉතා පහසු වූ පාවහන් භාවිතය වැදගත් වේ. ඒ සඳහා යෝග්ය වූ ශක්තිමත්ව හා සැහැල්ලු පාවහන් බැලේ නාට්යය රංඟවස්ත්රාභරණ ශිල්පියා විසින් නිර්මාණය කෙරේ. එම පාවහන් ස්කල්ෆෙ ලෙස හඳුන්වයි.

බැලේ නර්තනයේ දැකිය හැකි සුවිශේෂ වූ ලක්ෂණයක් වන්නේ ශරීරයේ රේඛා කැපී පෙනෙන පරිදි නර්තනයේ යෙදීමයි. මේ නිසා ඔවුන් ඇඳුම් පැළඳුම් සපයා ගැනීමේ දී ද වඩාත් සැළකිලිමත් වනු දැකගත හැකිය. බැලේ සඳහා භාවිත කෙරෙන පුහුණු ඇඳුම් කට්ටලය ද ඉතා ඇදෙන සුලු රෙදිවලින් සකස් කළ ශරීරයට ඇලී සිටින පරිදි නිර්මාණය කරගත් ලියෝ ටාඩ් නමින් හඳුන්වන වස්ත්රයකි.




Wednesday, January 18, 2023

සතර අභිනයන්ගේ අර්ථ විග්‍රහය

සතර අභිනයන්ගේ අර්ථ විග්‍රහය

  ‘අභිනය’ යන්න භාරතීය නාට්‍ය ශාස්ත්‍රයට අයත් පාරිභාෂිත වචනයකි. සංස්කෘත නාට්‍යක් රඟ දැක්වීමේ දී නළුවන් විසින් ප්‍රේක්ෂකයා ඉදිරියේ විවිධ වූ කරුණු මවා පෑමේ දී ඔවුන් විසින් උපයෝගී කොට ගනු ලබන විවිධ උපක්‍රම හැඳින්වීම සඳහා සංස්කෘත නාට්‍යයේ භාවිත වන පොදු නාමය අභිනය යන්නයි.

     ‘අභි’ පූර්ව  ‘නි’ (ගෙන යාමෙහි පැමිණවීමෙහි , මඟ පෙන්වීමෙහි) ධාතුවෙන් නිපන් මෙම  ‘අභිනය’ යන්නෙන් අදහස් කෙරෙන්නේ (අභි) ගෙන - යාම (නය) යි.

    නාට්‍ය ශාස්ත්‍රය, දර්ශරූපකය හා සාහිත්‍යය දර්පනය වැනි නාට්‍ය විචාර ග්‍රන්ථයන්හි අභිනය පිළිබඳ විස්තර දැක්වෙන අතර අභිනය සහිත වූ නාට්‍යය දුකට පත්වූවන්ට, වෙහෙස මහන්සි වුවන්ට, ශෝකයෙන් පෙළෙන්නන්ට විශ්‍රාන්තිය හෙවත් විනෝදය දැනවීම පිණිස නිර්මාණය කරන ලද බව නාට්‍ය ශාස්ත්‍රයේ දැක්වෙයි.

   ‘....... දුඃඛාර්තානං ශ්‍රමාර්තානාං ශෝකාර්තානාං

තපස්විනාම්

විග්‍රාන්තිජනනං කාලෙ නාට්‍යමෙතන්මයා කෘතම් ’

     අභිනය වනාහි රසභාවාදිය අඟවන හැසිරීම් වෙහෙසකැයි මල්ලිනාථයෝ පවසත්,

 ‘..... අභිනයෝ රසභාවාදිවණඤ්ජක චෙෂ්ටා විශේෂඃ ’

    මේ නිර්වචනයෙන් එහි මූලික අදහස වඩාත් පිළිඹිබු වේ. වෙස් බැඳගත් නළු- නිළියන්ගේ වචන, ගීත, ආදිය ඇසීමෙන් ද ඔවුන්ගේ රැඟුම්, මුහුණුවල විලාසය හා වෙනත් චෙෂ්ටා බැල්මෙන් ද ප්‍රෙක්ෂකයා තුළ කිසියම් රසයක් උපදී. ඒ රසය ඔහු වෙත පැණෙන්නේ නළු නිළියන්ගේ වෙස් , වචන, රැඟුම්, මුඛරූඪ විලාසය ආදියෙනි. රසය උපදින මේ සියල්ලන්ට අභිනය යැයි කියනු ලැබේ.

    අභිනය සිව්වැදෑම් බව භරතමුනිහු මෙන් ම නන්දිකේශ්වරයෝ ද සඳහන් කරයි. ඒ අනුව, අත්,පා වැනි අංගයන්ගේ චලනවලින් අදහස් ප්‍රකාශ කිරීම ආංගික අභිනය ලෙසින් ද, ළුවන් විසින් උච්චාරණය කරනු ලබනු සියලු දෙබස් හා ගීත වාචික අභිනය ලෙසින් ද, මුහුණින් හා සිරුරෙන් සිදු කරන සියුම් භාව ප්‍රකාශනය සාත්වික අභිනය ලෙසින් ද, නළුවාගේ ඇඳුම් පැළඳුම් හා වේෂ නිරූපණය ආහාර්ය අභිනය ලෙසින් ද, අර්ථ දැක්විය හැක.

    මේ එක් එක් අභිනයන්ගෙන් කියැවෙන්නේ කුමක්දැයි විමසා බලමු.

     ආංගික අභිනය

    නාට්‍යක ඒ ඒ අවස්ථා හා ඒ ඒ භාව නිරූපණය කිරීමේ දී නළු නිළියන් විසින් ශරීරාවයන්ගෙන් කරනු ලබන ක්‍රියා, අංග චලන හා ඉරියව් ආංගික අභිනය අභිනය නම් වේ. මෙය අවස්ථාවටත්,භාවයටත්,නිෂ්පත්තියටත් උපකාරී වේ.

    ආංගිකාභිනය යන්නෙන් අදහස් කෙරෙන්නේ අංග චලනයන්ගෙන් පානා අභිනය යන්නයි. ඔලුව, ඇහිබැමි, ඇස් පිහාටු, ඇස් ගුලි, බෙල්ල ආදිය නැටවීම ද, බැලුම් හෙලීම හා හස්ත මුද්‍රා පෑම ද යමක් කිරීම ද නැටුම් මාර්ගයෙන් යම් යම් දෑ නිරූපණය කිරීම ද මීට අයත් වේ. නිදසුන් ලෙස මල් නෙලීම, අසුපිට යාම, පඩිපෙළ නැගීම හා ගඟෙන් එතෙර වීම දැක්වීම හැකිය.

   

        වාචික අභිනය

       වචන මාර්ගයෙන් පානා අභිනය වාචික අභිනයයි. සෙසු අභිනයන් වූ ආංගික, සාත්වික හා ආහාර්ය අභිනයන් තුළින් කෙරෙන්නේ වචනවල අර්ථය උද්දීපනය කිරීම හෙයින් වාචිකාභිනය නාට්‍යයේ ශරීරය බව භරතමුනිහු පවසති.

     වාචිකාභිනය යන්නෙන් අදහස් කෙරෙන්නේ නාට්‍යක දී භාවිත වන දෙබස් පමණක් ම නොවේ. නාට්‍යක කලාවේ සම්පූර්ණ සාහිත්‍යය පක්ෂයම ඊට අයත්ය. (අක්ෂර වින්‍යාසය, ව්‍යාකරණ, ඡන්දස්, අලංකාර,කාව්‍ය දෝෂ) එහෙත් ව්‍යවහාරයේ දී චාචිකාභිනය වශයෙන් ගැනුයේ වචනවල මාර්ගයෙන් භාවයන් ප්‍රකාශ කිරීමේ දී උපයෝගී කොට ගත යුතු උච්ඡාරණය, කටහඬ, ස්වරය, තාලය, ලය යනාදිය යි.

    සාත්වික අභිනය

        සාත්වික අභිනය යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ සාත්විකභාවයෙන් නිරූපණය කිරීමේ දක්ෂතා ඇති අය විසින් සාත්වික භාවයන් නිරූපණය කිරීමයි.

         
මුහුණේ පෙනුම
, කටහඬ යනාදිය වෙනස් කිරීම හා වෙනත් ශාරීරික විකෘති ආදිය මඟින් සිතෙහි හට ගන්නා සතුට දුක ආදී හැඟීම් ප්‍රකාඔ කිරීම සාත්වික අභිනයයි. සිතෙහි පහළ වන විවිධ හැඟිම් හා චිත්ත ප්‍රවෘත්ති ඉබේම ඇතිවන ශාරීරික විකෘති අතුරින් සමහරක් තෝරා ඒවා ඒ ඒ මනෝභාවයන් හැදින්වීම සඳහා සංකේත වශයෙන් යොදා ගනු ලැබේ. නළුවා තම සිරුරෙහි ආරූඪ කර ගන්නා මේ සංකේත සාත්වික අභිනයයි. මේ සාත්විකභාවයන් නිරූපණය කරන නළුවා සඳහා දැඩි චිත්ත සංයමයක් තිබිය යුතුය.

   

     ආහාර්ය අභිනය

            මාල, වළලු හා ඇඳුම් පැළඳුම්වලින් වේෂ නිරූපණය කිරීම ආහාර්ය අභිනය බව නන්දිකේෂ්වරයෝ සඳහන් කරයි. නළුවාට රඟපෑම සඳහා උපකාර වන නාට්‍ය උපකරණ, ඇඳුම් පැළදුම් හා අංග රචනා වැනි භාහිර සාධක මෙයට අයත් වේ. එහෙයින් එය බැහැරින් ගෙනා අරුත් දෙන ආහාර්ය අභිනය යනුවෙන් හැඳින්වේ. නාට්‍යයේ රසයට අනුකූල වූ පසුබිමක් සෑදීම සඳහා නළු නිළියන් වෙස්වලා ගැනීම ද රඟපෑමේ දී කඩු, පලස්, අසුන් ආදිය පාවිච්චි කිරීම ද ආහාර්ය අභිනය නම් වේ.

 


උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදාය

            උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදාය සත් කෝරළය සතර කෝරළය උඩුනුවර යටිනුවර දුම්බර හේවාහැට ආදී ප්‍රදේශවල ප්‍රචලිතය. මෙම සම්ප්‍රදාය භාවිතා වන ප්‍රධ...